Ciekawe

Wykopaliska archeologiczne wskazują na przynależność Łukty i jej okolic w okresie neolitu (4200 – 1700 lat p.n.e.) do tzw. kultury ceramiki sznurowej. Ludność tej kultury pojawiła się pod koniec neolitu i zasięgiem swym obejmowała Europę wschodnią, południową i środkową. Nazwa tej kultury pochodzi od powszechnie występującego na naczyniach ornamentu uzyskiwanego przez odciskanie sznura. W Łukcie znaleziono typowe dla kultury ceramiki sznurowej kamienne topory zwane łódkowatymi. Ludność kultury ceramiki sznurowej trudniła się głównie pasterstwem i rabunkiem. 

Na terenie gminy występuje wiele zagrożonych i ginących gatunków, umieszczonych w Czerwonej Księdze Zwierząt: żółw błotny, rybołów, orzeł bielik, żuraw, wydra, bóbr, niektóre sokoły, puchacze. Miłośnicy ptaków znajdą tu wiele rzadko spotykanych gatunków takich, jak: perkozy, kormorany, kruki, bociany, czaple, gęsi i kaczki oraz duże skupisko orlika krzykliwego. Świat roślinny charakteryzuje różnorodność gatunkowa zespołów bagiennych, łąkowych i leśnych. Ze względu na te wybitne walory przyrodnicze 90 % obszaru gminy objęte zostało strefą krajobrazu chronionego.